Turkot vogtlandzki


Hodowany w południowo-zachodniej Saksonii, w Vogtland. Wyhodowany z gołębi Turkotów i kolorowych z białymi głowami.
Jest to gołąb z pięknym czubem na głowie, przykrywający czoło i częściowo dziób. Nogi głęboko osadzone, silny, o wyraźnych liniach i dobrze przylegającym upierzeniu. Wyraźny goździk przykrywający część czoła i dziób, mocne opierzenie nóg, duże łapcie.

Wzorzec:

Głowa:
Nie za duża; goździk bogato upierzony, kształt owalny, z wszystkich stron możliwie zwarty. Większa przednia część goździka przykrywa nosówki dziobowe. Wymagane jest troszkę podbudowy, aby uniknąć obwieszenia goździka.

Oczy:
Ciemne.

Brew:
Wąska, blado cielista.

Dziób:
Koloru cielistego.

Szyja:
Pełna, przy wyjściu z piersi i ramion; robi wrażenie smuklejszej i troszkę dłuższej niż u dwuczubych turkotów, podgardle dobrze zaokrąglone.

Pierś:
Głęboko osadzona, szeroka, wystająca.

Plecy:
szerokie, długie, lekko opadające.

Skrzydła:
Mocne, szerokie, nie sięgają całkowicie końca ogona, plecy dobrze przykrywające.

Ogon:
Długi, z szerokimi sterówkami.

Nogi:
Krótkie; długo i gęsto opierzone, bez prześwitów, łapcie na nogach szeroko odstające na strony, łączą się z długimi sępimi piórami, wyrastającymi z ud.

Upierzenie:
Dobrze rozwinięte, szerokie, mocno przylegające.




Rodzaje kolorów:

Czarny, czerwony, żółty, niebieski z czarnymi pasami albo bez;

niebieski - groch, niebiesko - płowy z pasami albo bez; niebiesko – płowy - groch, czerwono i żółto – płowy - groch, czerwono - płowy, groszkowo - żółty.


Kolor i rysunek:

Błyszcząca czerń, niebieski i płowy czysty, nie zakopcony i nie zachmurzony, pasy czyste, nie za szerokie i nie zbiegające się razem. Rysunek grochowy równomierny z równym odcięciem na skrzydłach. Niebieskopłowy i niebiesko – płowy - groch bez żółtawego zabarwienia piersi. Białe są : głowa do około 0,5 cm pod oczami; przy otworach usznych pożądana jest mała barwna wypustka. 7 - 9 lotek w skrzydle są białe i opierzenie nóg - łapcie; pozostałe upierzenie kolorowe. Dozwolone jest troszkę białego koloru przy odbycie. U czerwonych : kolor ogona, pleców i brzucha jest najczęściej niezbyt intensywny. Oprócz czarnych; wszystkie inne kolory mają wyraźny pas na ogonie. Wszystkie czerwono i żółto-kolorowe, łącznie z groszkowo-żółtymi, mają kolorowy pas w ogonie przez środek piór sterowych, za tym jasną lub białą wstęgę. Po pierzeniu występuje zabarwienie pigmentowe. Żółto - groszkowe mają świecący kolor szyi, piersi i pasy. Ogon, plecy i brzuch są koloru kości słoniowej. Pokrywy skrzydeł w kolorze możliwie najczystszej kości słoniowej. Dopuszczalne jest lekkie zachmurzenie, szczególnie w pasie na ogonie. U samic dopuszczalny jest ton szarości na piersi i brzuchu.



Duże błędy:

Słaba i wysoka postawa figury; za gruba, krótka szyja; krzywy, podzielony, słabo opierzony goździk, podcięty goździk; obwisłe skrzydła, szablowate lotki, mocno odkryte plecy, luźne upierzenie, za krótkie, pełne prześwitów opierzenie nóg-łapcie, siny dziób, bardzo nierówny kolor, pasy albo zły grochowy rysunek na skrzydłach, zły rysunek głowy, mniej niż 6 lotek białych, biały ogon, białe plecy i brzuch, brak pasa na ogonie, trzeci pas na skrzydłach, mocno niebieski odcień na piersi i brzuchu u groszkowo - żółtych, szczególnie u samców.


www.golebnik.pl