Michuuu - 2010-02-20, 18:52 Temat postu: Ara żółtoskrzydła Ara żółtoskrzydła
Ara Macao Ara ta zamieszkuje tereny od południowego Meksyku aż po tropikalną dżungle w Brazylii.Osiąga długość ok.85cm.Znane są przypadki że ptaki tego gatunku osiągają wiek stu lat. Ary żółtoskrzydłe karmi się orzechami,nasionami słonecznika, kukurydzą, pszenicą, warzywami i owocami.Budując wolierę dla tych papug należy użyć metalowych elementów oraz mocnej siatki. Na pierwszy rzut oka samiec nieróżni się niczym od samicy.Samica składa 2-3 jaja które następnie wysiaduje przez 25-27 dni.Młode opuszczają gniazdo dopiero po 12 tygodniach. Foto : http://farm3.static.flick..._2f0941fd13.jpg Michuuu amadyna1471 - 2011-01-12, 00:51 ARA ŻÓŁTOSKRZYDŁA Ara macao \ Scarlet macaw Długość: 85 cm. Występowanie: południowy Meksyk, cała Ameryka Środkowa, Kolumbia, Peru, Ekwador, Boliwia, zachodnia część Brazylii, Paragwaj. Środowisko: tropikalne lasy porastające brzegi rzek i sawanna. Żyje w parach albo w małych grupach do 25 osobników. Podczas dnia często przebywa na szczytach wysokich drzew. Podczas żerowania ary są zaskakująco ciche, towarzyszy im tylko odgłos spadających na ziemię skorup orzechów. Pożywienie: owoce palm, różne nasiona, orzechy, jagody, owoce, pędy drzew i roślin. Czasem wyrządza szkody na plantacjach fig. Gniazduje w dziuplach wysokich drzew, na wysokości 25-40 m. Samica znosi 2 do 3 jaj w odstępach 3-dniowych i sama je wysiaduje 24 – 26 dni. Młode ary wykluwają się nagie i niedołężne i około trzech miesięcy pozostają pod opieką rodziców. Jak wiele piskląt innych papug, żywią się z wola rodziców zwracanym pokarmem. Wygląd Na ubarwienie ary żótoskrzydłej, wbrew jej nazwie, składają się prawie wszystkie kolory tęczy. Samiec i samica ary żótoskrzydłej posiadają jednakowe upierzenie. Głowa, kark, grzbiet, podgardle, szyja, piersi i podbrzusze są okryte piórami o barwie jaskrawo-czerwonej. Ramiona skrzydeł są również czerwone. Pokrywy skrzydeł są żółte z zielonymi końcówkami piór. Lotki oraz pokrywy pierwszego rzędu, kuper, pióra nadogonowe i podogonowe są koloru niebieskiego. Środkowe pióra ogona są czerwone z niebieskimi końcówkami. Pozostałe pióra ogona są z wierzchu czerwone, a od spodu niebiesko-granatowe. Nagie policzki pokrywa biała skóra, bez żadnych wzorów. Tęczówka oka jest jasno-żółta. Górna część potężnego, hakowatego dzioba jest żółtawo-biała z czarnym zakończeniem i czarną plamą u nasady, które po połączeniu z zupełnie czarną dolną częścią dzioba tworzy charakterystyczny czarny trójkąt, który jest widoczny gdy obserwujemy ptaka z boku. Nogi są szare. Samica ma mniejszą głowę; mniejszy, szerszy i bardziej zakrzywiony dziób. Głos ary żótoskrzydłej jest krzykliwy i donośny, ale w niewoli ptaki te są bardzo spokojne. Hodowla Ary żótoskrzydła jest dobrze znana w Europie od XVI wieku, kiedy to pojawiły się pierwsze żywe osobniki tego gatunku. Dokładny opis tej papugi, instruujący hodowców o sposobie hodowli i żywienia znalazł się w pierwszej popularnonaukowej książce o chowie ptaków egzotycznych w warunkach niewoli J.M. Bechsteina – „Naturgeschichte der Hof - und Stubenvogel” wydanej w 1794 roku. W XIX wieku papugi żótoskrzydłe importowano do Europy w dużych ilościach. Były one powszechne w ogrodach zoologicznych jak i w prywatnych domach. Ich wielobarwność i popularność jako ptaków hodowlanych doprowadziła do nadmiernego odłowu. Papugi te w naszym kraju są trudno dostępne i bardzo drogie. Sztucznie odchowane pisklęta wyjątkowo mocno przywiązują się do człowieka, ale późno się usamodzielniają i przyzwyczajają do właściwego pożywienia. Ptaki te zazwyczaj trzymane są pojedynczo. Klatka dla ary żótoskrzydłej powinna mieć powierzchnię przynajmniej 1 x 1 m, a wysokość 1,4 m. Klatka powinna być wykonana z drutu o grubości 3 mm. Cieńsze z łatwością przegryzają. Można je trzymać w wolierze ogrodowej od wiosny do jesieni. Ary żótoskrzydłej trzymanej w klatce nie należy przenosić do woliery pomiędzy pokrewne jej ptaki, gdyż po pewnym czasie dziczeje i szybko zapomina czego się nauczyła przez czas pobytu w klatce. Praktycznie później taki ptak już się do chowu klatkowego nie nadaje. Są to ptaki bardzo spokojne, inteligentne, dobrze nadają się do tresury. Zdolność naśladowania i powtarzania dźwięków jest u tych papug dość dobrze wykształcona. Uczy się szybko wymawiania pojedynczych wyrazów, rzadziej całych zdań. Należy pamiętać, że papuga ta jest bardzo towarzyska i lubi by się nią zajmować. Trzymana w klatce poznaje domowników. Swojemu opiekunowi pozwala na wszelkie poufałości, lubi pieszczoty, ale dla innych jej potężny dziób może być niebezpieczny. Pozostawione przez dłuższy czas w samotności przeraźliwie krzyczą skrzeczącym głosem, chcąc zwrócić na siebie uwagę. Samotne są osowiałe, wyskubują sobie pióra. Próbują wydostać się z klatki, co im się często udaje, a wtedy czynią w mieszkaniu spustoszenie. Oswojone ary żótoskrzydłe wypuszczane z klatki latają bardzo niechętnie, siadają na klatce albo się po niej wspinają w sposób niemal akrobatyczny. Karmidła i poidła powinny być dobrze zamocowane do stojaka, gdyż ptak ten dysponuje niezwykle silnym dziobem. Ary rzadko się kąpią. Przy złym stanie upierzenia należy ptaki co kilka dni opryskiwać wodą z dodatkiem spirytusu nieskażonego. Wzmaga to pierzenie się ptaków i wpływa odżywczo na skórę. Papugi te osiągają wiek 100 lat. Żywienie Arę żótoskrzydłą należy żywić: owsem, prosem, pszenicą, kanarem, świeżą kukurydzą, ziarnem słonecznika, oraz różnymi orzechami, a także wymienionymi wyżej nasionami w stanie skiełkowanym. Chętnie też jedzą różne owoce (jabłka, gruszki, pomarańcze, banany), jagody, pomidory, marchew, oraz zieleninę: mniszek lekarski, sałatę, a także biszkopty. Uzupełnieniem wapnia i innych składników mineralnych jest „kość” mątwy. Ptaki wydziobując ją, jednocześnie ścierają sobie dzioby, co zapobiega przerostowi dzioba. Potrzebne składniki mineralne można też podawać w postaci kostki wapienno-jodowej lub sepii. Należy również podawać gałęzie topoli, wierzby, lipy, olchy oraz drzew owocowych, które lubią okorowywać. Rozmnażanie Papugi te są bardzo blisko spokrewnione z araraunami. Wszystkie zalecenia dotyczące pomieszczeń, pielęgnacji, rodzaju karmy i hodowli opisane przy araraunie, dotyczą również ary żótoskrzydłej. Ara żótoskrzydła łatwo krzyżuje się arą zielonoskrzydłą i błękitną. Lęgi ary żótoskrzydłej w warunkach niewoli nie należą do rzadkości, lecz główną trudność stanowi zestawienie pary zarodowej. Ponieważ w doborze partnerów są bardzo kapryśne, a ich cena jest wysoka, sprawia to duży kłopot w hodowli. Raz dobrana para tych papug gniazduje corocznie i nie toleruje zmiany partnerów. Woliera powinna mieć wymiary 6 x 6 x 3 m, ale możliwe są również w mniejszej, o wymiarach 2,5 x 2 x 1,5 m. Skrzynie lęgowe wykonane z grubych desek (4 cm), o wymiarach 60 x 60 x 90 cm z otworem wejściowym o średnicy 17 cm, zawiesza się na wysokości 1 – 1,5 m. Jako skrzynkę lęgową można również wykorzystać drewnianą beczkę. Dno skrzynki mościmy dość grubo ściółką z trocin i wiórów przemieszanych z wilgotnym torfem. W wolierze należy umieścić kilka dość grubych gałęzi, na których ptaki tokują i kopulują. Kiedy ptaki stają się agresywne w stosunku do opiekuna, należy natychmiast ustawić skrzynkę lęgową. Papugi zainteresowane gniazdowaniem wchodzą i wychodzą ze skrzynki, stale przebywają w jej pobliżu. Akt kopulacji odbywa się kilkakrotnie w ciągu dnia, przeważnie w godzinach porannych. Samica znosi w 3 dniowych odstępach 2-3 jaja, które sama wysiaduje około 26 dni. Samiec pilnuje gniazda i czasem je odwiedza, ale nie wysiaduje jaj. W okresie wylęgania jaj wilgotność względna powietrza powinna wynosić 85%. Dla utrzymania wilgotności pod gniazdem można umieścić miseczkę z wodą, która parując zwiększy wilgotność. W okresie gniazdowania nie jest wymagany specjalny rodzaj karmy. Nie należy jednak zapominać o podawaniu skiełkowanych nasion, które zawierają dużo witamin i soli mineralnych. Można dodać również ugotowane na twardo jajo kurze, biszkopty rozmiękczone w wodzie, surową tartą marchew, twaróg. Po około 100 dniach od wyklucia młode wylatują z gniazda. Przez kilka dni po wylocie z gniazda są bardzo płochliwe i nieufne. Młode są bardzo długo karmione przez rodziców, nawet wtedy kiedy już same pobierają pokarm. Rodzice są bardzo troskliwe wobec swego potomstwa. Młode mogą być trzymane razem ze starymi, lecz po roku najlepiej je odseparować aby nie przeszkadzały starym ptakom w następnym lęgu. amadyna1471 - 2011-07-21, 12:04 No i mutacja tego gatunku 
wanted - 2011-07-22, 08:00 Komu udało się odchować takie ptaki i aż taką ilosć ? pysia34 - 2011-07-22, 08:26 Po raz kolejny natura udowadnia swoją wyższość  te wypłowiałe mutacje są obrzydliwe wręcz w odniesieniu do naturalnego ubarwienia no ale o gustach się nie dyskutuje
amadyna1471 - 2011-07-22, 09:38 pysia34, Masz swoje zdanie na temat mutacji ,ja natomiast wolałbym hodować takie rzadkie mutacje niż te oklepane naturalnego ubarwienia
JK - 2011-07-22, 11:11 pysia wszyscy na forum już wiedzą, że Ty masz zawsze, niezmiennie i pewnie do bólu, o 180 stopni odmienne zdanie. Natomiast takie ptaki to perełki w hodowlach. pysia34 - 2011-07-22, 12:05 mutacje barwne chyba dlatego JK tak bardzo podobają się facetom, że 2/3 daltonistów to mężczyźni hihihihi dominik0611 - 2012-11-04, 21:16 Ara Macao Altair - 2014-01-29, 21:32
Że aż tyle lat minęło i nikt się nie połapał że to fejk Altair - 2015-11-18, 18:50 Coś ciekawego dla tych co się interesują arami macao CYANOPTERA w całej swojej okazałości http://www.centrumegzotyki.pl/ara-zoltoskrzydla/ |
