Wybierz język:
     » Portal » Użytkownicy » Grupy » Statystyki » Czat » Album » Mapa Hodowców » Kalendarz » POBIERALNIA
     » Rejestracja » Zaloguj » Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
  

 Ogłoszenie 

Prosimy wszystkich o zapoznanie się z Regulaminem Forum - PRZECZYTAJ . Z FORUM usuwane będą też osoby (nick) które nie aktywowały swojego konta !


Poprzedni temat «» Następny temat
Pióra - co to jest?
Autor Wiadomość
amadyna1471 
Administrator



SPIS-HODOWCÓW: www.spis-hodowcow.pl/amadyna1471

Moja specjalizacja:
Papugi

Pomógł: 24 razy
Wiek: 52
Dołączył: 09 Maj 2010
czyli 5072 dni temu
Posty: 3606
Podziękowania: 370/338
Skąd: Gorzyczki

Wysłany: 2011-01-09, 22:54   Pióra - co to jest?

Od pozostałych zwierząt ptaki odróżniają się tym, że zamiast sierści pokryte są piórami. Tak jak włosy, pazury czy rogi, pióra zbudowane są z białka zwanego keratyną. Budulec ten nadaje im wielką wytrzymałość i giętkość. Pióra zaczynają swój rozwój jako miazga w rurkach zwanych pochewkami piór. Z rosnącej pochewki stopniowo wyłania się czubek pióra, rozdzielając się i rozprostowując w płaską chorągiewkę. w końcu pochewka odpada, pozostawiając dojrzałe pióro. Gdy to nastąpi, ustaje dopływ krwi. Wyrośnięte pióra są tworami martwymi. Pióra następnie służą przez określony czas, około roku, i zużyte wypadają podczas pierzenia się. Ptaki poświęcają sporo czasu na pielęgnację, żeby pióra pozostały zdatne do lotu. Przeczesują je dziobem, łącząc promienie i promyki piór, a także stosują specjalne zabiegi pielęgnacyjne, takie jak natłuszczanie, kąpiele wodne lub piaskowe.
Pióra składające się na upierzenie ptaka należą do czterech głównych typów: piór puchowych, okrywowych, lotek i sterówek. U różnych gatunków ptaków pióra odznaczają się pięknymi kształtami i kolorami, chociaż niektóre mają ubogie barwy. Często samiec ma jaskrawe ubarwienie, a samiczka szare. Kolibry natomiast mienią się tęczowymi barwami nie z powodu barwnika w piórach, ale w wyniku szczególnych ich właściwości załamania i rozszczepienia światła.
Ostatnio zmieniony przez amadyna1471 2011-01-11, 00:23, w całości zmieniany 3 razy  
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
 
Wyświetl szczegóły

Chcesz wiedzieć jak zarobić? Chcesz być jednym z nielicznych Milionerów? Chcesz osiągać sukcesy w szkole, pracy, w życiu prywatnym?
TAK? W takim razie to coś dla Ciebie: Złote Myśli - Twoja droga do Sukcesu!

amadyna1471 
Administrator



SPIS-HODOWCÓW: www.spis-hodowcow.pl/amadyna1471

Moja specjalizacja:
Papugi

Pomógł: 24 razy
Wiek: 52
Dołączył: 09 Maj 2010
czyli 5072 dni temu
Posty: 3606
Podziękowania: 370/338
Skąd: Gorzyczki

Wysłany: 2011-01-11, 09:23   

Rozmieszczenie piór


Pióra ptaków stanowią doskonałą izolację termiczną, jednakże nie pokrywają jednolicie całego ciała. Pewne okolice ciała ptaka pokryte są równomiernie piórami i miejsca te noszą nazwę pterylia, a miejsca mniej upierzone lub w ogóle nieupierzone noszą nazwę apteria. Miejscem pozbawionym piór przynajmniej przez część roku jest u wielu ptaków plama lęgowa. U niektórych gatunków opierzone mogą być również golenie i skoki. Poszczególne partie upierzenia na ciele ptaków otrzymały swoje nazwy:

Skrzydło

* lotki 1. rzędu (pierwszorzędowe) – zewnętrzna grupa lotek (u różnych gatunków może liczyć 10-12 piór), umiejscowiona na dłoni skrzydła;
* lotki 2. rzędu (drugorzędowe) – środkowa grupa lotek (od 9 do nawet 40 piór), umiejscowiona na przedramieniu;
* lotki 3. rzędu (trzeciorzędowe) – wewnętrzna grupa lotek (ostatnie 3-5 piór), położona tuż przy tułowiu, niekiedy zaliczana do lotek drugorzędowych;
* pokrywy (tectrices) – grupy piór położone nad lotkami, bliżej przedniej krawędzi skrzydła. Wyróżnia się pokrywy małe (na przedramieniu), średnie 1. rzędu, duże 1. rzędu (nad lotkami 1. rzędu) oraz średnie 2. rzędu i duże 2. rzędu (nad lotkami 1. rzędu). Na spodniej stronie skrzydła wyróżnia się analogiczne grupy pokryw podskrzydłowych.

Ogon

* sterówki – nie są dzielone na podgrupy, gdyż tworzą jednolitą powierzchnię
* pokrywy nadogonowe – przykrywają sterówki od góry
* pokrywy podogonowe – przykrywają kuper od spodu


Płaszcz

* górna część grzbietu – pióra położone na karku
* dolna część grzbietu – pióra wzdłuż kręgosłupa
* barkówki – pióra pokrywające nasady skrzydeł
* podbarkówki – pióra pokrywające nasady skrzydeł od spodu
* kuper – pióra pomiędzy grzbietem a pokrywami nadogonowymi
* brzuch – pióra na spodniej stronie tułowia


Głowa

* pokrywy uszne – pióra przykrywające otwory uszne
* kantarek – pióra na odcinku między przednim kącikiem oka a dziobem
* ciemię – pióra na wierzchu głowy
* kark – pióra na szyi i górnej części karku.

żródło tekstu :http://pl.wikipedia.org/wiki/Pi%C3%B3ra
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
 
Wyświetl szczegóły
wanted 
Administrator



SPIS-HODOWCÓW: http://www.spis-hodowcow.pl/wanted

Moja specjalizacja:
Papugi

Pomógł: 108 razy
Wiek: 50
Dołączył: 12 Sty 2008
czyli 5920 dni temu
Posty: 12152
Podziękowania: 366/1351
Skąd: Nowa Wieś Lęborska

Wysłany: 2011-01-12, 23:51   

Cytat:
PIÓRA

Ptasie pióra są na swój sposób fenomenem przyrody … ale o tym na końcu. Teraz słów kilka o ich budowie. Pochodzą od zrogowaciałej skóry. Trzonem pióra jest dudka i położona nad nią stosina. Przezroczysta dudka posiada rogową pozostałość brodawki pióra zwaną duszą. Z kolei stosina jest wypełniona pęcherzykami powietrza i od spodniej strony ma rowek biegnący przez całą jej długość. Pomiędzy stosiną a dudką znajduje się kołnierzyk pochodzący od naskórka, najlepiej wyczuwalny u świeżo wypierzonych ptaków.
Po obu stronach stosiny rozciągają się chorągiewki: zewnętrzna patrząc od strony skraju skrzydła i wewnętrzna (zwykle szersza) oglądając pióro w kierunku tułowia. Chorągiewki te składają się z większych i widzianych gołym okiem promieni oraz drobnych promyków odchodzących mniej więcej prostopadle do promieni. Promyczki są zakończone haczykami umożliwiającymi szczepienie się z następnymi promykami, a tym samym i promieniami.
Pióra dzielimy na lotki, sterówki, pokrywowe i puchowe. Wśród tych największych i najbardziej charakterystycznych, czyli lotek rozróżniamy: pierwszorzędowe wyrastające z kości dłoni i drugorzędowe osadzone na ramieniu. Niekiedy spotkamy się jeszcze z wydzieloną grupą paru lotek trzeciorzędowych.

LOTKI

Te największe pióra jak już wspomniałem dzielimy na dwie podstawowe grupy: pierwszorzędowe i drugorzędowe. Lotki pierwszorzędowe charakteryzują się ukośnymi szczytami nadającymi im bardziej opływowy kształt, bo to one jako zewnętrzne w pierwszej kolejności "rozcinają" powietrze. Wśród lotek pierwszorzędowych wyróżniamy też umownie wewnętrzne i najbardziej charakterystyczne zewnętrzne posiadające tzw. emarginacje, czyli zatokowe wcięcia. Sprawiają one, że taką lotkę możemy podzielić na szerszą część dłoniową przy dutce i węższy palec przy stosinie. Zatoka emarginacji może być łągodna (płytka) jak u bocianów, czy głęboka z ostrą ostrogą u min. orła przedniego.
Emarginacja występuje głównie na wewnętrznej chorągiewce, jednak niektóre lotki pierwszorzędowe mają rownież mniejszą emarginację zewnętrzną.
Dzięki takiej budowie pióra, skrajne lotki pierwszorzędowe zewnętrzne są od siebie odzielone i wyglądają jak "rozsunięte palce" co jest szczególnie dobrze widoczne u krążących orłów, sępów czy bocianów. Takie rodzielenie lotek ma jeszcze swoje "lotnicze" uzasadnienie. W czasie krążenia powietrze wpływa między skrajne pierwszorzędowe rozchylone lotki z emarginacjami i naciska na ich wewnętrzne chorągiewki jak na łopaty wiatraka. Tyle, że zamiast obracania się młyńskiego koła wokół osi mamy tu do czynienia z ruchem prostolinijnym i ptak szybuje w ciepłych prądach wznoszących bez poruszania skrzydłami.

Skoro już wspomniałem o krążeniu, to wyjaśnię pobieżnie na czym to polega, co z pewnością wielu z was wie, ale może nie wszyscy. Otóż rozgrzane powietrze tworzy tzw. prądy wznoszące ułożonych mniej więcej kominowo od ziemi do nieba. Te ciepłe kominy graniczą z „zimnymi”, czyli chłodniejszym powietrzem zstępującym czyli spychające ptaka w dół. Kominy ciepłe i zimne są ułożone na przemian. Ciepłe powietrze unosi np. bociana w górę. Nie może on lecieć wówczas zupełnie prostolinijnie, bo wpadłby w zimny komin. Dlatego krąży w ciepłym kominie po spirali tylko trochę przesuwając się do przodu (kominy nie są idealnie prostopadłe). Na razie więc unosi się krążeniem spiralnym w górę. Nabiera wysokości po to, żeby mieć jej zapas. A przyda się to mu w następnym kroku, który podejmie. Ten drugi krok to swobodny lot do przodu. Wówczas bociek ugina skrzydła i świadomie wpada w komin chłodnego powietrza, czyli zstępujący … a prościej spychający go w dół. Tyle, że dzięki zapasowi wysokości leci on również ślizgiem do przodu stopniowo wytracając wysokość. Aż do następnego komina ciepłego, który ponownie wywinduje go w górę. I w ten sposób skacząc od jednego ciepłego komina do drugiego bocian może przebyć wiele kilometrów bez wysiłku, prawie nie poruszając skrzydłami.
Wspomnę jeszcze, że ciepłe prądy wznoszące powstają przede wszystkim nad polanami (łąki, pola itp.), a są gaszone (słabsze) nad wodą, czy lasem. Dlatego ptaki przystosowane do długiego krążenia są nazywane ptakami pól i łąk.

Wracając do tematu: te specyficzne pierwszorzędowe lotki prawdopodobnie spełniają przy okazji jeszcze jedną funkcję. Jeśli dobrze przyjrzymy się szybującemu orłowi czy bocianowi, to zauważymy że ich „palczaste” lotki niekiedy „podwijają się” na wietrze lekko ku górze. Coś podobnego możemy zobaczyć w niektórych samolotach pasażerskich: takie zadarte pionowo „noski” zwane wingletami mają za zadanie rozpraszanie wirów brzegowych powstających na końcach skrzydeł. A skąd biorą się takie zawirowania? Otóż różnica ciśnień pod i nad skrzydłem związana z opływem powietrza w poprzek skrzydła jest niezbędna do powstania siły nośnej. Ale wskutek tego tworzy się również opływ powietrza wzdłuż skrzydła /na dole do jego końca, a górą w kierunku kadłuba samolotu/, a tym samym ciśnienie dąży do wyrównania się na końcach skrzydeł, co łącznie przyczynia się do zaistnienia zjawiska zawirowań brzegowych” w tym miejscu. A to jest zjawisko bardzo niekorzystne z punktu widzenia aerodynamiki lotniczej, znacznie utrudniające lot. Zawirowań brzegowych nie posiada tylko skrzydło doskonałe, czyli nieskończenie długie. Takiego jednak nie mogą mieć samoloty czy ptaki, choć oczywiście możliwie duża rozpiętość skrzydeł wpływa korzystnie na zmniejszenie tych zawirowań.
Dlatego stosuje się tzw. rozpraszacze wirów jak np. wspomniane już winglety. Ich zasada działania w skrócie polega na hamowania niekorzystnego przepływu powietrza wzdłuż skrzydła /stąd jego pionowe ustawienie/, a tym samym niedopuszczaniu do wyrównywania się ciśnienia na końcu skrzydła /winglety doprowadzają do różnicy ciśnień w tym miejscu/. Dzięki temu zawirowania brzegowe zostają znacznie złagodzone, a tym samym tzw. opór indukowany maleje, co znacznie poprawia właściwości lotne.


Na podstawie: Cieślak, Dul. 1999. Atlas piór rzadkich ptaków chronionych. Dział Wydawnictw Instytutu Ochrony Środowiska, s. 13.


Lotki pierwszorzędowe, choć najbardziej charakterystyczne nie są jedyne. Ptaki mają również lotki drugorzędowe o nieco innym kształcie. Nie są ukośnie ścięte na szczycie, jak pierwszorzędówki, lecz zaokrąglone. Lotki drugorzędowe graniczące z pierwszorzędowymi są osobliwie wygięte w łuk, te położone bardziej centralnie nieco mniej, a wyrastające najbliżej tułowia mają stosinę prostą (zwane są też trzeciorzędowymi – z reguły więcej niż 3 pióra).
Ostatnią grupą „sztywnych”, czyli głównych piór są sterówki. Te z kolei mają również wyjątkowe kształty, bo skrajne cechują się znaczną różnicą szerokości chorągiewek zewnętrznych w stosunku do wewnętrznych, przy czym szersze są te wewnętrzne (niekiedy obie chorągiewki różnią się ubarwieniem). Im bliżej środka, to różnice w powierzchni chorągiewek maleją, a centralna jest symetryczna (na niej z kolei może brakować prążkowania charakterystycznego dla pozostałych).
Niektóre ptaki mają specyficzne sterówki, np. głuszec czy cietrzew.

Ale nie samymi lotkami i sterówkami „ptak żyje”. Posiada również nieco delikatniejsze konstrukcyjnie pióra pokrywowe. Promienie tych piór w początkowej części chorągiewki posiadają promyki, którym brakuje haczyków przez co chorągiewka pióra pokrywowego jest luźniejsza niż np. lotki.
Są one ułożone dachówkowato zachodząc na siebie: największe na dole, średnie w środku i najmniejsze u góry. Pokrywają podstawowe fragmenty lotek od wierzchniej i spodniej strony skrzydła. Podobnie jest ze sterówkami. Poza tym pióra pokrywowe osłaniają tułów ptaka zatrzymując znaczne ilości izolującego od zimna powietrza. Nacierane tłustym łojem z gruczołu kuprowego są wodoodporne, co ma szczególne znaczenie dla ptaków wodnych.
Pióra puchowe są najdelikatniejsze ze wszystkich. Nie mają sztywnej stosiny (jest ona też krótka), a ich promienie nie szczepione haczykami zwisają luźno przez co są bardzo wiotkie i nie zwiększają powierzchni nośnej. Ich jedyną funkcją jest izolacja cieplna. Puch jest ukryty pod piórami pokrywowymi. U większości ptaków puch nie okrywa równomiernie całego ciała, tylko określone miejsca. Wyjątkiem są przede wszystkim ptaki wodne: nury, wiosłonogie a także zimorodki i drapieżne (szponiaste) – u tej grupy pióra puchowe są rozłożone na całym ciele.

Na kciuku dłoni ptaka jest osadzone malutkie skrzydełko. Właściwie jest to pojedyncze piórko, które ptaki wykorzystują podczas lądowania. W czasie tego manewru zwiększają one tak bardzo kąt natarcia, że na krawędzi spływu skrzydła tworzą się wówczas zawirowania. Tu z pomocą przychodzi rozpostarte skrzydełko dzięki któremu następuje łagodniejszy spływ powietrza za skrzydłem. Dzieje się tak, bo pomiędzy uchylonym skrzydełkiem a piórami skrzydła jest przepuszczana dodatkowa struga powietrza.

Na początku wspomniałem o fenomenie ptasich piór. Można by sobie zadać pytanie dlaczego natura nie wyposażyła ptaki w błonę jaką mają nietoperze? Jaka jest więc przewaga piór nad błoną? Wyobraźmy więc sobie lecącego w powietrzu ptaka i nietoperza, w których skrzydła uderza np. mały kamyk. Błona nietoperza może zostać przebita i tego uszkodzenia nasz latający ssak nie naprawi. Co zaś z ptakiem? Jak wiadomo pióra nie są jednolitym tworem, lecz składają się z szeregu promieni i promyków szczepionych ze sobą za pomocą haczyków. Ich rozerwanie jest z reguły uszkodzeniem krótkotrwałym. Wystarczy klika sprawnych ruchów ptasim dziobem i pióra są naprawione poprzez ponowne „zahaczenie” promyków! Łatwo taki eksperyment przeprowadzić na znalezionym w czasie spaceru piórze np. gołębia czy gawrona.
Poza tym piór w skrzydle jest wiele i mogą one względem siebie poruszać się w pewnych zakresach tworząc różne układy płaszczyzn co ma znaczenie w aerodynamice lotu.

PIERZENIE

Pióra ptaków w przeciwieństwie do włosów, paznokci, pazurów nie rosną stale, lecz do pewnego momentu w którym zostaje odcięty dopływ substancji odżywczych. Wówczas pióra stają się tworem martwym. Poza tym ulegają one zużyciu w trakcie lotu, otarć o gałęzie, walk itd. Dlatego pióra muszą być wymienione na nowe i podlegają procesowi pierzenia. U większości gatunków lotki i sterówki są wymieniane raz do roku stopniowo dzięki czemu ptak nie traci zdolności latania. Często na wiosnę w okresie lęgowym na który głównie przypada pierzenie, możemy zauważyć na niebie „szczerbate” ptaki pozbawione niektórych skrajnie zewnętrznych lotek, tzw. palców. Nierzadko to zjawisko obserwuję u naszego pospolitego myszołowa (wówczas wyraźnie widać luki między „palcami”).
Niektóre gatunki ptaków jednak w trakcie pierzenia tracą wszystkie lotki i wówczas stają się na okres paru tygodni nielotne. Należą do nich kaczki, gęsi, chruściele czy z dużych gatunków: żuraw. Na ten czas np. krzyżówki chowają się przed drapieżnikami w bujniejszej roślinności wodnej, z tym że wpierw pierzą się samce, a samice ok. miesiąca później ze względu na wychowanie młodych kaczątek.
Zużyte pióra mają najczęściej ubytki w górnej części, dotyczy to przede wszystkim sterówek (osobiście raz znalazłem sterówkę dorosłego bielika z „obciętym” szczytem). Poza tym są one bardziej wytarte w jasnych fragmentach i mają wyblakłe barwy. Zresztą jasne części piór ścierając się odsłaniają np. u wróbla pod koniec zimy ciemną gardziel. Podobnie jest z młodym orlikiem, którego końcówki ciemniejszych lotek są białawe, czyli uperlone”. Z wiekiem zaś „perełki” ulegają wytarciu odkrywając ciemną barwę.
Pierzenie jest też okazją do zmiany upierzenia juwenalnego u młodego ptaka na szatę ostateczną, bądź kolejną przejściową przed uzyskaniem dojrzałości płciowej.
Wiele gatunków ptaków nie pierzy się jednak całkowicie w jednym roku, przez co noszą one pióra dwóch pokoleń.
Ptaki gubią pióra najczęściej przy gniazdach. W bezpośredniej okolicy zniesienia znajdowałem lotki i sterówki myszołowa, lotki jastrzębia i orlika krzykliwego (kolega zaś lotkę bielika - na moich oczach czego nie mogę do dziś „przeżyć”). Z kolei w większej odległości od gniazda trafiłem wspomnianą sterówkę bielika, nieco dalej od komina z budką lęgową lotkę sokoła wędrownego, a zupełnie poza gniazdem na toruńskim lotnisku piękną lotkę kruka z charakterystycznymi znakami „V” na spodniej stronie stosiny.
! - na marginesie wspomnę, że na przebywanie przy gniazdach gatunków mającyh strefy ochronne - np. wspomniany bielik, orlik - trzeba mieć specjalne pozwolenie, które ja posiadam...wiec nie zachęcam do dzikich poszukiwań orlich piór.


żródło http://www.jezioro.com.pl/artykuly.html?id=2239
_________________
Jacek "wanted" Zaborowski
Mój kanał na Youtube https://www.youtube.com/c...08GuU-Yw/videos
_________________________________________
"Są dwie wspaniałe drużyny w Liverpoolu: Liverpool i rezerwy Liverpoolu." (Bill Shankly)
You`ll never walk alone.
Podziękuj autorowi tego posta
 
 
 
..:: AVIORNIS ::..




AVIORNIS POLECA:



SZUKAJ NA GOOGLE!

Twoja wyszukiwarka



Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Nie możesz ściągać załączników na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  


..:: WSPÓŁPRACUJEMY ::..
>> Spis-Hodowcow.pl - Magazyn dla miłośników Fauny i Flory >> Hodowla ptaków - Jacek Masternak >> Ptasie podróże - Artur Bujanowicz >> NOWA EXOTA >> Andrzej Jarosz >> Henryk Kościelny - fotografia przyrodnicza >> Hugo Barbosa >> Blog - Portugalia >> Hugo Barbosa & Iñaki García Hernández- Portugalia/Hiszpania >> Snyder s Grouse & Waterfowl Park >> Baza turystyczna

Od 2008 roku - Aviornis.com.pl © Wszelkie prawa zastrzezone.
Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
Strona wygenerowana w 0.17 sekundy. Zapytań do SQL: 18
..:: Giełda ::..


..:: OFERTA REKLAMOWA NA AV ::..


..:: POLECAMY ::..
Inkubatory do wylęgu jaj


..:: POLECAMY ::..
sklep internetowy


..:: POLECAMY ::..


..:: SERWIS I CZASOPISMO HODOWCÓW ::..



..:: Czasopismo hodowcy ::..

..:: SERWIS HODOWCÓW ::..


..:: ZAPRZYJAŻNIONA STRONA ::..


..:: Baza CITES ::..


..:: Polecamy ::..

..:: SKLEP INTERNETOWY ::..
Planeta-zoo

..:: POLECAMY ::..
Euro Zoo

..:: POLECAMY ::..
Euro Zoo


..:: POLECAMY ::..


. SERWISY AUKCYJNE .









.: ASPEKTY PRAWNE :.